CZASOPISMA

Kościół przechowa w swojej pamięci cały dorobek Vaticanum II – tak jak w pełnej czci pamięci powinny być tam zachowywane całe dokumenty nauczania dawniejszego. Jednak tylko niektóre zdania i niektóre struktury doktrynalne, wypowiedziane ze szczególnym upoważnieniem, przekraczają wraz z Credo granicę czasu swego powstania, pozostają pełne blasku właściwego strzeżonym w Kościele prawdom wiecznym, odłączone od emocji i interesów chwili odkrycia ich istnienia. Na tym polega misterium Tradycji.

„Christianitas” w Roku Wiary
W związku z pięćdziesiątą rocznicą rozpoczęcia Vaticanum II Papież  Benedykt XVI zaapelował, abyśmy wracali do dokumentów tego Soboru, uwalniając je od masy publikacji, które często zamiast udostępniać, ukryły je3. W nawiązaniu do tego apelu – u progu Roku Wiary – i w kontekście wciąż istniejącej potrzeby odczytywania Soboru według hermeneutyki ciągłości postanowiliśmy w każdym numerze „Christianitas” przedstawiać edycję krytyczną jednego z dokumentów Vaticanum II. Pragniemy w ten sposób przyczynić się do naprawiania zaniedbań w pełnym udostępnianiu tekstów soborowych, które w ciągu półwiecza nie doczekały się w naszym kraju źródłowej prezentacji. Mamy nadzieję, że opracowania te pozwolą także na wyjście poza dotychczasowe ramy jałowych sporów, często opartych bardziej na wspomnianej wyżej masie publikacji prywatnych autorów, natomiast pozbawione oparcia w tym, czego Sobór chciał nas wszystkich nauczyć.